آغاز فراخوان دریافت درخواست پشتیبانی معلمان و مدیران در استان‌های کردستان و گیلان، در فاز اول اجرای “طرح ملی مربیگری یادگیری الکترونیکی”؛

همه‌گیری جهانی کرونا در کنار همه مشکلات و سختی‌هایی که به همراه داشته است، اهمیت و ضرورت برخی از داشته‌های مغفول ما را نیز برایمان بیشتر روشن کرده است. از جمله این داشته‌های مغفول می‌توان به سلامتی، تعاملات اجتماعی، احساس امنیت و آرامش، و نیز فناوری‌های نوین در دسترس اشاره کرد. همه این نعمت‌ها، در گذشته به خوبی در دسترس ما بودند ولی چه بسا که قدر بسیاری از آن‌ها را نمی‌دانستیم و در نتیجه، از آن‌ها به خوبی نیز استفاده نمی‌کردیم. آنچه که در محدوده این مقال می‌گنجد، اهمیت و ضرورت استفاده صحیح و همه‌جانبه از فناوری‌های نوین در زندگی روزمره و به‌ویژه در حوزه یاددهی – یادگیری است.

تأثیر شگرفی که همه‌گیری کرونا بر روی یادگیری فناورانه داشته است تا آنجا پیش رفته است که از همین حالا، یادگیری فناورانه را به دو دوره زمانی قبل از کرونا و بعد از کرونا دسته‌بندی می‌کنند. هر کدام از ما نیز در حوزه تخصصی آکادمیک خودمان، این تأثیرگذاری را به‌وضوح مشاهده و ملاحظه نموده‌ایم. شکل‌گیری و توسعه سریع آموزش‌های مجازی و طراحی فعالیت‌های آموزشی بر اساس فناوری‌های نوین را می‌توان از مظاهر تأثیرگذاری کرونا بر روی یادگیری فناورانه در کشورمان دانست.
اما این‌که دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی ما از این فرصت توسعه یادگیری فناورانه چگونه و تا چه اندازه توانسته‌اند بهره‌مند شوند، موضوع دیگری است که پرداختن به آن در این موضوع نمی‌گنجد و البته که پاسخ به این سؤال، متأسفانه پاسخ‌های خوب و شیرینی نیز به همراه ندارد. واقعیت این است که دانشگاه‌های ما، همکارانشان را برای استفاده درست از فناوری در کلاس‌هایشان آموزش نداده‌اند و آن‌ها را برای بهره‌برداری درست از این فرصت آماده نکرده‌اند.